Η ‘Περί Έρωτος Θεωρία’ (Πλάτωνας & Προύστ)

Α)      Ο Πλατωνικός μύθος του άλλου μισού

Η έννοια της αδελφής ψυχής προήλθε από τους Πλατωνικούς φιλοσόφους. Στο «Συμπόσιο» του Πλάτωνα αναφέρεται ο σχετικός μύθος που τον διηγείται ο Αριστοφάνης. Σύμφωνα με αυτόν, ο άνθρωπος αρχικά δεν είχε την μορφή που έχει σήμερα. Ηταν ένα πλάσμα που θύμιζε σιαμαία δίδυμα , με τέσσερα χέρια, τέσσερα πόδια και δύο κεφάλια που κοιτούσαν προς διαφορετικές κατευθύνσεις . Τα πλάσματα αυτά δεν γνώριζαν τον σαρκικό έρωτα και αναπαράγονταν με γονιμοποίηση εδάφους. Ηταν τόσο ισχυρά και κυρίαρχα που θεωρήθηκαν ως απειλή από τον Δία, ο οποίος και τα διχοτόμησε κάθετα φτιάχνοντας  έτσι την γνωστή ανθρώπινη μορφή. Από τότε ο καθένας τους αναζητάει  μόνος του το άλλο του μισό για να ξαναβρεί την χαμένη ολοκλήρωσή του. Ανάλογα με το είδος του ζευγαριού από το οποίο προήλθε θα αναζητήσει το σύντροφο του ίδιου ή αντίθετου φύλου και όταν το βρει  θα σχηματιστεί το «ζευγάρι».

Η διήγηση αυτή του Πλάτωνα έχει κάπως σατιρικό χαρακτήρα, όμως κάπου εκεί βασίζεται και η έννοια της αδελφής ψυχής. Στο ότι το κάθε ανθρώπινο όν, σε μια άλλη διάσταση ήταν ενωμένος με το άλλο του μισό και τώρα στην γη είναι αναγκασμένος να το ψάχνει για να πετύχει και πάλι την ψυχική του ολοκλήρωση.

Άμα εξετάσουμε το βαθύτερο νόημα αυτού του μύθου μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε τον διαχωρισμό της ψυχής που προήλθε από την διάσταση μεταξύ του πνευματικού και του σωματικού κομματιού του ανθρώπου.  Ίσως αυτή να είναι τελικά η απώλεια από τον παράδεισο που βασανίζει το ανθρώπινο γένος εξ αιτίας του προπατορικού αμαρτήματος. Ο άνθρωπος κάνοντας κατάχρηση των δυνάμεων του , επέλεξε την αμαρτία και έτσι είναι καταδικασμένος να ζει στην στέρηση και τον πόνο ελπίζοντας πάντα να μπορέσει να αντικρίσει  για μια ακόμα φορά την ανακούφιση ενός παραδείσου.

Από όποια πλευρά και να το κοιτάξουμε όμως, ο έρωτας, ανεξάρτητα από τις συνέπειες και την διάρκεια του , μας δίνει πάντα μια γεύση από παράδεισο.

Ο Προύστ για τον Έρωτα & τη Φιλία

• Φιλία και Έρωτας

Εμπειρικά γνωρίζουμε πως η φιλία γεννιέται μέσα από την παρατήρηση και την συνομιλία. ¨ Όλοι έχουμε βρεθεί στην ανάγκη να μοιραστούμε προβληματισμούς  προβλήματα, και χρόνο με κάποιο που θεωρούμε φίλο. Τι είναι όμως πιο σημαντικό στην ζωή μας… Η φιλία ή ο Έρωτας ;

Κατά τον Προυστ, οι φίλοι είναι άνθρωποι με καλή θέληση , που συμφωνούν πάνω στην σημασία των πραγμάτων και των ιδεών. Ένας μέτριος όμως έρωτας τείνει να αξίζει περισσότερο από μια καλή φιλία γιατί διαθέτει μεγάλο πλούτο από σημεία. Η φιλία είναι πάντα κάτι δευτερεύον και ουσιαστικά μηδαμινό. Είναι κάτι μέτριο ανάμεσα στην κούραση και την πλήξη. Στην ουσία δεν ενδιαφερόμαστε για τις κοινές ιδέες και ερμηνείες , αλλά για το γέμισμα των ωρών που μας προσφέρει μια φιλική συνάντηση. Ο έρωτας είναι κάτι που ασκεί βία επάνω μας. Γεμίζει τις ώρες μας με ευχαρίστηση , πάθη, ανησυχίες, πράγματα τα οποία δεν μπορούν εύκολα να ειπωθούν και να γίνουν κατανοητά. Σαν πιο διορατικός, αποφεύγει κατ αρχήν κάθε επικοινωνία και κοιτάζει να μην αναλώνεται σε ψεύτικες επικοινωνίες βασισμένες σε παρεξηγήσεις. Για το λόγο αυτό λοιπόν, ένας επιστήθιος φίλος δεν αξίζει όσο ένας σύντομος έρωτας

agrinioart.gr