Κατάστημα!

Τα κλειστά καταστήματα της Αθήνας που περιμένουν μάταια να νοικιαστούν αυξάνονται διαρκώς. Αν και δεν προβλέπεται αυτά τα καταστήματα να νοικιαστούν σύντομα, παραμένουν κλειστά και βρόμικα. Τα κλειστά καταστήματα δημιουργούν μια θλιβερή εικόνα, ενώ θα μπορούσε να υπάρξει ένα σχέδιο και να γίνουν χώροι πάρκινγκ -για τους κατοίκους των πολυκατοικιών που είναι πάνω από τα καταστήματα- ή κάτι άλλο που να είναι όμορφο και χρήσιμο.

Το Σχέδιο Β του Αλέκου Αλαβάνου βρήκε έναν έξυπνο τρόπο, με την αφίσα «Προσεχώς ανοιχτό – Μόλις βγούμε από το ευρώ», για να περάσει το μήνυμά του. Η αφίσα είναι κολλημένη στις βιτρίνες των κλειστών καταστημάτων. Δεν ξέρω πόσοι συμμερίζονται αυτή την άποψη. Αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις είναι η μειοψηφία αλλά μπορεί να γίνουν πλειοψηφία από τη μια μέρα στην άλλη.

Καθώς περπατάω στους δρόμους της Αθήνας και κοιτάω τα άπειρα κλειστά καταστήματα το ένα δίπλα στο άλλο, σκέφτομαι τους ανθρώπους που έβγαζαν το μεροκάματό τους και ζούσαν τις οικογένειές τους, έχοντας αυτά τα καταστήματα.

Φαντάζομαι τον καταστηματάρχη του ενός καταστήματος να είναι στα μαχαίρια με τον καταστηματάρχη του διπλανού μαγαζιού, να γίνεται «μαύρος» όταν ο διπλανός έχει δουλειά και να προσπαθεί να βρει τρόπο να τον κλείσει.

Τώρα είναι και οι δυο κλειστοί αλλά δεν είναι ευτυχισμένοι. Όχι επειδή έκλεισαν τα μαγαζιά τους αλλά επειδή ο παραδίπλα καταστηματάρχης δεν έκλεισε το μαγαζί του.

Το πρόβλημα των Ελλήνων δεν είναι η εξουσία.

Το πρόβλημα των Ελλήνων είναι ο άλλος Έλληνας. Και, κυρίως, ο διπλανός.

Πέρα από ιδεολογίες και κομματικές αντιπαραθέσεις, το μεγάλο πρόβλημα του σύγχρονου Έλληνα είναι το «Γιατί αυτός και όχι εγώ;» για τα καλά πράγματα, και το «Γιατί σε εμένα και όχι σε αυτόν;» για τα άσχημα.

Η κατάρα του Έλληνα είναι ο φθόνος.

Αλλά αυτό το παραβλέπουν οι αναλυτές της σημερινής κοινωνικοπολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα.

Λάθος τους, ο φθόνος εξηγεί πολύ καλά την παθητικότητα -αλλά και τη γενικότερη στάση- των σύγχρονων Ελλήνων.

(Καθώς προσπαθούσα να φωτογραφήσω τα άδεια καταστήματα, πέρασε μια θεογκόμενα, εντελώς τούμπανο, που μάλλον ήταν από κάποια χώρα της Ανατολικής Ευρώπης. Κατέβασα την κάμερα και περίμενα να περάσει. Αφού πέρασε, σηκώνω πάλι την κάμερα, οπότε εμφανίζεται ένας τύπάκος, χοντρούλης με γυαλιά, μου δείχνει πρώτα τα άδεια καταστήματα και μετά την θεογκόμενα, με ύφος «τι τραβάς τις παλιατζούρες, ρε φίλε, τράβα την μπέμπα που περπατάει και τρέμει το πεζοδρόμιο».)                                                                                                                                                                                          http://pitsirikos.net/ 

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι...

Στήνουν ολόκληρες εκπομπές για να σχολιάσουν ή να θάψουν εκπομπές άλλων καναλιών. Η κιτρινίλα , η αηδία , το κατινίστικο κουτσομπολιό και το φτυάρι σε όλο της το...... μεγαλείο .                                                                                                                                                                                  Μερικές από αυτές: η Χριστίνα Λαμπίρη (σήμερα για 1 ώρα προσπαθούσε να διαλύσει το μεγάλο μυστήριο ποιος παρουσιάζει επιτέλους την εκπομπή « μες στην καλή χαρά» η Σπυροπούλου ή η Καραβάτου;) ,                                      η Τατιάνα Στεφανίδου ( ναι ..ναι εκείνη που μεσημέρι ώρα φαγητού παρουσίαζε live τι περιέχουν τα σκουπίδια της Μενεγάκη ),  η εκπομπή του Ν. Μουτσινά , η εκπομπή του Φώτη και της Μαρίας και άλλες πολλές.                      Και βέβαια όλες αυτές οι εκπομπές έχουν και κάποιον που το σηκώνει … το τελάρο ! Έτσι για να παραδειγματίζονται οι πιτσιρικάδες ….« εάν δεν είσαι τοιούτος δεν προοδεύεις σήμερα!» Θέλουμε και τα παθαίνουμε….                                                                                                                                                                                                           http://ksipnistere.blogspot.gr/

Ενα «εγκεφαλικό» τεστ -Επικρατεί το χάος ή ο ρεαλισμός στο μυαλό σας

Το αριστερό ή το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου χρησιμοποιείτε; Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το αριστερό αφορά δεξιότητες όπως ορθολογισμός, στρατηγική, ρεαλισμός, γλωσσομάθεια, κανόνες, αναλυτική σκέψη, ενώ το δεξί σχετίζεται με τη φαντασία, τη δημιουργικότητα, τη διαίσθηση, την περιέργεια, τις νοερές εικόνες, το χάος.                                                   

Μέσα σε λίγα λεπτά, μπορείτε να ανακαλύψετε τι είδους ...εγκεφαλικός τύπος είσαστε με ένα διασκεδαστικό τεστ από την εφημερίδα Independent.

Κάντε το τεστ εδώ

 iefimerida.gr                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          Υ.Γ. Σε εμένα  επικρατεί  το δεξί,σε εσάς;  

Περί μαχητικότητας...

Μεγάλες κουβέντες που σηκώνουν κουβέντα                                               

Athensclue: Το παιχνίδι απόδρασης από ένα δωμάτιο στο κέντρο της πόλης που έχει ξετρελάνει τους Αθηναίους -Αντέχετε να δοκιμάσετε;

Πόσες φορές δεν έχετε πιάσει τον εαυτό σας να ενθουσιάζεται με γρίφους και αστυνομικά μυστήρια, προσπαθώντας -επί ματαίω- να συμβουλεύσει τον πρωταγωνιστή της ταινίας ή του βιβλίου;                                                                                                                                            Αν πιστεύετε πως εσείς θα τα καταφέρνατε καλύτερα, ήρθε η ώρα να το αποδείξετε στο AthensClue. Πρόκειται για ένα ζωντανό παιχνίδι απόδρασης, σχεδιασμένο για μικρές ομάδες 3-5 ατόμων και στόχος του είναι μέσα σε 60 λεπτά η ομάδα να λύσει πολλούς και διαφορετικούς γρίφους και μυστήρια ώστε να μπορέσει να ξεκλειδώσει το δωμάτιο.                                                 

Για να λύσει κανείς το μυστήριο, πρέπει να συλλέξει στοιχεία που βρίσκονται διάσπαρτα στο δωμάτιο και να τα συνδυάσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, για να μην παγιδευτεί για «πάντα».     

Αν θέλετε και εσείς να δοκιμαστείτε σε αυτό το παιχνίδι απόδρασης-ομηρίας, δεν έχετε παρά να κάνετε την κράτησή σας και το μόνο σίγουρο είναι πως θα παρασυρθείτε. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στη λίστα του tripadvisor, βρίσκεται στη 2η καλύτερη attraction της Αθήνας.

http://athensclue.gr 

Ο Μητσικώστας μιμείται τον Σταύρο Θεοδωράκη και είναι καλύτερος και από τον ίδιο τον Θεοδωράκη

 Σε απίστευτο viral εξελίσσεται το βίντεο του Γιώργου Μητσικώστα, που επέστρεψε με νέα εκπομπή στην τηλεόραση και εμφανίστηκε και ως Σταύρος Θεοδωράκης, στην εκπομπή Πρωταγωνιστής – και όχι Πρωταγωνιστές.                  

Τα γνωστά πλάνα των εκπομπών με τον δημοσιογράφο να κυριαρχεί ή να καταφεύγει σε λιτές ερωτήσεις κυριαρχούν, μαζί με τη γλώσσα του σώματος και τη δημιουργική υπερβολή της σάτιρας, όπως την ασκεί ο Γιώργος Μητσικώστας. Εντυπωσιάζει, για μια ακόμη φορά, η ομοιότητα στη φωνή.                                                                               Ο Μητσικώστας παρουσιάζει στο κανάλι Ε, το Μήτσι Show.

 

                            iefimerida.gr 

Ο Σταύρος Θεοδωράκης κάνει κόμμα για τις ευρωεκλογές -Λέγεται «το Ποτάμι»

Ένα κόμμα ευρωπαϊκό, προοδευτικό, που θα κινείται στο χώρο της ευρύτερης Αριστεράς και θα υπερασπίζεται «τη λογική και το δίκαιο», ετοιμάζει ο δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης, ο οποίος παραιτείται από το Mega και τα Νέα και εγκαταλείπει τη δημοσιογραφία.

Το όνομα του κόμματος του παρουσιαστή θα είναι «το Ποτάμι»

 Αναλυτικά το κείμενο, όπως αναρτήθηκε στη σελίδα του protagon, είναι το ακόλουθο:                                                                                                
«Δεν ξέρω πώς να αρχίσω. Όσο κι αν έχω προετοιμαστεί γι' αυτή τη στιγμή, νιώθω μια αμηχανία. Ας ξεκινήσω λοιπόν από το τέλος. Μπορεί να υπάρξει πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν; Να βγω εγώ, να βγεις εσύ, να βγούμε πολλοί, να γίνουμε ένα ΠΟΤΑΜΙ που θα αλλάξει την Ελλάδα;
Ας τα πάρουμε ένα ένα. Η ιδέα δεν είναι μόνο δική μου. Κάθε πρωί, κάθε βράδυ, η δεύτερη φράση που λένε οι άνθρωποι που συναντώ είναι «τι θα κάνουμε;». Πολλές φορές η αφορμή είναι κάτι που έγραψα ή κάτι που έδειξα στην τηλεόραση. Άλλες πάλι είναι τα πρωτοσέλιδα, οι κυβερνητικές αποφάσεις και οι πολιτικοί καυγάδες. Όλοι σ' ένα αδιέξοδο. Ακόμη κι αυτοί που έχουν αποφασίσει τι θα ψηφίσουν, μετά από δυο- τρεις κουβέντες αναρωτιούνται «έχουμε άλλη λύση;».
Η ιδέα λοιπόν είναι δική σας. Των φοιτητών που με βρήκαν στη Λέρο. Της παρέας που με σταμάτησε στον Βόλο. Των πιτσιρικάδων που μου τηλεφωνούν απ' τα Χανιά. Του συνεταιρισμού που επισκέφθηκα στα Γιάννενα. Αυτών που με φώναξαν στην Αριστοτέλους. Ίσως βέβαια και να τους παρεξήγησα κιόλας και να κατάλαβα λάθος. Γιατί κανείς από αυτούς δεν μου είπε να κάνουμε κόμμα. Μου είπαν όμως ότι οι πολιτικοί μας ζουν σε άλλον κόσμο, ότι τους ενδιαφέρει μόνο η εξουσία, ότι έχουν πάρει διαζύγιο από τη λογική. Ότι η ζωή πρέπει να προχωρήσει κι αυτοί – οι πολιτικοί δηλαδή- είναι μονίμως στα χαρακώματα να σκιαμαχούν με το παρελθόν.
Και μετά είναι οι ουρές στις στάσεις των λεωφορείων. Πρωί πρωί να βλέπεις 40-50 ανθρώπους να περιμένουν στα πεζοδρόμια. Το λεωφορείο να περνά και να παίρνει τους μισούς κι οι άλλοι μισοί να πρέπει να περιμένουν το επόμενο. Να αργούν στη δουλειά τους, στο πανεπιστήμιό τους, στον γιατρό τους. Και κανείς να μην έχει σκεφτεί ότι το πρωί πρέπει να κυκλοφορούν περισσότερα λεωφορεία.
Τα τελευταία χρόνια με φωνάζουν συχνά οι μαθητές στα λύκεια. Να τους μιλήσω για τη ζωή «εκεί έξω». Στη Θεσσαλονίκη, στη Ρόδο, στο Περιστέρι, στη Νέα Ιωνία, στο Πόρτο Ράφτη. Συζητάμε. Ε, λοιπόν σας λέω ότι τα έχουν καταλάβει όλα. Τα λάθη των πατεράδων τους, τα λάθη όλων μας. Ότι σκεφτόμαστε το συμφέρον για την ομάδα, το σπίτι, το κόμμα κι όχι το δημόσιο συμφέρον.
«Και με το χρέος τι θα κάνεις;» Θα φωνάζουν ήδη, αυτοί που θεωρούν γραφικές τις ιστορίες με τα λεωφορεία και τους μαθητές. Θα σας πω. Η επιβίωση μιας χώρας δεν μπορεί να εξαρτάται από την καλοσύνη των δανειστών της. Ωραία λοιπόν, θα στείλουμε τους καλύτερους διαπραγματευτές - αυτό είναι εύκολο. Το θέμα είναι όμως τι κάνεις εσύ για την πατρίδα σου και όχι τι σκόντο θα σου κάνουν αυτοί που σε δανείζουν. Πώς θα ξαναχτίσεις την οικονομία; Ποιοι θα επενδύσουν; Πώς θα έρθουν πίσω τα λεφτά; Ποιοι θα πάρουν το ρίσκο και πώς θα τους κάνεις να σε εμπιστευτούν; Αυτοί που κυβερνούν φοβίζουν κάθε μέρα όσους ακόμα επενδύουν σε αυτή τη χώρα και αυτοί που θέλουν να κυβερνήσουν τρομοκρατούν και τους επόμενους. Λες και όλοι πρέπει να γίνουμε δημόσιοι υπάλληλοι ή εργάτες πολυεθνικών. Δεν έχω τίποτα με τους κολοσσούς που έρχονται από την Αμερική ή τη Ρωσία αλλά ντρέπομαι όταν στα ράφια βλέπω ελληνικά βότανα σε συσκευασία Κίνας. Οι Έλληνες καινοτομούν στο εξωτερικό και εδώ παλεύουν με τους φόρους και τη γραφειοκρατία.
Τα ξέρετε τα νούμερα της ανεργίας. Και ειδικά των νέων. Οι γρήγορες τσαπατσούλικες λύσεις κατέστρεψαν πολλές ζωές. Οικογένειες κατρακυλούν στη φτώχεια. Κοινωνικές δομές που υποστήριζαν τους αδύναμους, κλείνουν. Από τη σπατάλη περάσαμε μεμιάς στη τσιγγουνιά.
Νέοι επαγγελματίες – δουλεύουν δε δουλεύουν - πρέπει κάθε μήνα να πληρώνουν για ασφάλιση «μισό μισθό». Αντί να επιβραβεύουμε αυτούς που δημιουργούν, να τους δίνουμε κίνητρα να κάνουν τις δικές τους δουλειές, αναμασάμε τις ίδιες και τις ίδιες ιστορίες φοροδιαφυγής. Κάθε μήνα ανακοινώνεται ένας νέος φόρος ή «διορθώνεται» ένας παλιός. Παράλληλα μια ιατρική επέμβαση στην Ελλάδα θέλει 10.000€ και στη Γερμανία 100€ ενώ ένα στα τρία παιδιά δεν έχει θέση σε κρατικό παιδικό σταθμό.
Θα το έχετε μάθει. Μέχρι και στα Τίρανα άρχισαν να πηγαίνουν Έλληνες φοιτητές. Αντί λοιπόν να κάνουμε εδώ τις σχολές, δίπλα σε καλά, ισχυρά, δημόσια πανεπιστήμια, προτιμάμε να στέλνουμε τα παιδιά μας στη Ρουμανία. Ο κατάλογος με τα παράλογα είναι ατέλειωτος. Στο Λεκανοπέδιο της Αττικής έχουμε είκοσι στρατόπεδα. Γιατί; Πέρα από το να υπηρετούν τα παιδιά των υπουργών και των υποστηρικτών τους, σε τι άλλο χρησιμεύουν τόσα στρατόπεδα στην Αθήνα; Οι δικαστικές αποφάσεις καθυστερούν 5,7,10 χρόνια – οι φτωχοί δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους - και οι ελληνικές φυλακές είναι γεμάτες με προφυλακισμένους.
Είμαστε η χώρα με τα περισσότερα θανατηφόρα ατυχήματα στον δυτικό κόσμο. Τις περισσότερες καισαρικές. Τα περισσότερα φροντιστήρια. Και από την άλλη ανοίγουμε τα λιγότερα βιβλία, έχουμε τους λιγότερους εθελοντές αιμοδότες, τους λιγότερους πλέον, ευεργέτες. Και στο κέντρο της Αθήνας κάθε πρωί έχει δύο τουλάχιστον συγκεντρώσεις. Κλείνουν οι συγκοινωνίες, σταματά η ζωή, για να πιέσουν ποιον; Τον υπουργό που τους βλέπει πίσω από τα φιμέ τζάμια; Πολίτες σε απόγνωση μπροστά σ' ένα κράτος κουφό. Έχει επικρατήσει η άποψη ότι αν δεν παραβιάσεις εσύ τον νόμο κάποιος άλλος θα βρεθεί να τον παραβιάσει και θα κερδίσει απ' αυτό. Θα πρέπει λοιπόν να γυρίσουμε στην αρχή και να κάνουμε μια νέα κοινωνική συμφωνία. Δικαιοσύνη στα μικρά και τα μεγάλα. Δικαιοσύνη, αξιολόγηση και αξιοκρατία. Αυτό θα κρατήσει εδώ τα νέα μυαλά που σήμερα φεύγουν σαν κυνηγημένα γιατί ξέρουν ότι δουλειές στην Ελλάδα κάνουν οι «κολλητοί» και τα «λαμόγια». Αυτός ο φαύλος κύκλος όμως πρέπει να σπάσει.
Μικρότερη Βουλή και όχι άλλη μια Γερουσία όπως σκέφτονται κάποιοι τις τελευταίες μέρες. Οι πολίτες να μπορούν να ψηφίζουν εκτός από το κόμμα της επιλογής τους και τον υποψήφιο της περιοχής τους από ενιαία λίστα. Κατάργηση όλων των προστατευτικών διατάξεων που είχαν οδηγήσει στο ακαταδίωκτο των πολιτικών. Γιατί θα πρέπει να θυμόμαστε ότι οι πολιτικοί που λογοδοτούν σήμερα στη Δικαιοσύνη, είχαν αθωωθεί και από τη Βουλή (και από τα κόμματά τους βέβαια). Εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια για να πάψει επιτέλους να κυκλοφορεί το μαύρο πολιτικό χρήμα. Εδώ θέλω να κάνω μια στάση. Τις τελευταίες δεκαετίες βρισκόμαστε συνεχώς σε μια εσαεί προεκλογική περίοδο. Η κυβέρνηση δεν τολμά γιατί υπάρχει το πολιτικό κόστος και η αντιπολίτευση δεν συναινεί γιατί «σήμερα - αύριο πέφτει η κυβέρνηση». Και από κοντά οι υποστηρικτές με τα μεγάλα πορτοφόλια. Κάποιοι τζογάρουν στην «πτώση», κάποιοι στην «παραμονή» και οι πιο χουβαρντάδες «παίζουν» σε όλα τα ταμπλό.
Τα τελευταία τριάντα χρόνια έχω γνωρίσει από κοντά όλους τους πολιτικούς ηγέτες. Όλοι μπορούσαν μόνοι τους. Έλεγες στον ένα «βοήθα να γίνει αυτό», σου απαντούσε «όχι τώρα - όταν θα γίνω πρωθυπουργός». Άνθρωποι χωρίς κανένα δείγμα γραφής πουθενά, να τους ακούς να λένε «όταν θα έρθω στα πράγματα θα τα αλλάξω όλα». Πώς; Δούλεψες; Έχεις ανεβάσει έστω ένα ρολό μαγαζιού στη ζωή σου; Κατάφερες ποτέ κάτι μόνος σου; Όχι! Έχουν όμως το κληρονομικό χάρισμα της πολιτικής.
Τα προβλήματα της χώρας δεν μπορεί να τα λύσει πια κανένα 25%. Πρέπει να υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο και ένα 50% που θα κάνει και τους άλλους Ευρωπαίους να αισθανθούν ότι «αυτή τη φορά οι Έλληνες είναι αποφασισμένοι». Πώς θα προκύψει αυτό το 50%; Με συνεργασίες βέβαια. Όχι με την ενότητα των δικών μας, αλλά με την ενότητα των διαφορετικών.
Να δούμε τα κοινωνικά προβλήματα με τη λογική, χωρίς δογματισμούς και αγκυλώσεις. Μετανάστες, ναρκωτικά, σκουπίδια. Όλα αυτά σε άλλες χώρες είναι αφορμή για λύσεις, εδώ είναι αιτίες πολέμων. Οι μετανάστες δεν είναι κακοί, αλλά ούτε χωράνε όλοι. Εκτός αν τους θέλουμε επαίτες στα συσσίτια της εκκλησίας. Αυτοί που ζουν εδώ πρέπει να ψηφίζουν στις τοπικές εκλογές, και τα παιδιά τους στο σχολείο να σηκώσουν και τη σημαία αν το αξίζουν. Τόσο απλά. Η πρέζα έχει κυριεύσει την επαρχία. Δέκα περιοχές της χώρας - νησιά και πρωτεύουσες νομών - ζητούν εδώ και χρόνια εναγωνίως ένα πρόγραμμα υποκατάστατων, μια θεραπευτική κοινότητα. Στην Αθήνα όμως οι υπηρεσίες δεν μπορούν να αποφασίσουν ποιος από όλους θα τους σώσει (παρεμπιπτόντως: προτιμάμε να σφάζονται στις φυλακές παρά να δίνουμε μεθαδόνη στους εξαρτημένους) . Και τα σκουπίδια δεν είναι παιγνίδι κολοκυθιάς. Αντί να ανακυκλώνουμε και να κομποστοποιούμε, τα πετάμε όλα στα δάση ή στη θάλασσα. Στα ψάρια του Αιγαίου ανιχνεύονται ίχνη πλαστικού στα σπλάχνα τους. Θα κάνουμε κάτι γι' αυτό ή θα είναι ένα από τα «δωράκια» μας στις επόμενες γενεές;
Την Ελλάδα θα σώσει το χώμα, ο ήλιος και η θάλασσα. Αρκεί να το πάρουμε απόφαση και να επενδύσουμε δυναμικά και έξυπνα σε αυτά. Χώμα – γεωργία, κτηνοτροφία. Ήλιος – ενέργεια αλλά και υγεία και ευτυχία. Θάλασσα – ψάρια και τουρισμός. Αντί λοιπόν να γκρεμίσουμε γρήγορα τις ασχήμιες που δημιούργησαν οι δεκαετίες του κιτς και να φτιάξουμε έναν νέο αναπτυξιακό χάρτη, αλληλοσυγχαιρόμαστε που οι τουριστικοί πράκτορες επιλέγουν την Ελλάδα όταν καίγεται η Αίγυπτος ή η Τουρκία.
Για να φύγουμε όμως μπροστά πρέπει να γκρεμίσουμε το γραφειοκρατικό σύστημα που θρέφει τα κόμματα. Το κάθε θέμα σήμερα είναι αρμοδιότητα ενός υπουργού, ενός αναπληρωτή υπουργού, 3-4 υφυπουργών, μιας ντουζίνας γενικών γραμματέων και κομματικών διευθυντών. Πρέπει επειγόντως να μειώσουμε την απόσταση που μας χωρίζει από το πρόβλημα. Να αφήσουμε τους βαρύγδουπους τίτλους (υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού – δηλαδή; υπουργός Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – ο ΟΗΕ προσωποποιημένος δηλαδή!) και να πιάσουμε δουλειά. Ο ένας στα δημοτικά και τα γυμνάσια. Ο άλλος στα πανεπιστήμια και την καινοτομία. Ο τρίτος στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους. Και βέβαια ένας υπουργός για την ελιά και τα χωράφια. Ένας δηλαδή πολιτικός σε κάθε τομέα, μαζί με έναν τεχνοκράτη γενικό γραμματέα – οικουμενικό ει δυνατόν- με θητεία τετραετή και γενικούς διευθυντές αξιολογημένους κατά προτεραιότητα (αύριο κιόλας).
Στην Ευρώπη όπως και στην Ελλάδα, εχθροί μας είναι οι λαϊκιστές, οι εθνικιστές, οι ευρωσκεπτικιστές. Η Ευρώπη είναι η οικογένειά μας. Πρέπει να συγκρουστούμε με κάποιους «γέρους θείους», να σκίσουμε κάποια παλιά κιτάπια και να συντάξουμε νέα, δε θα φύγουμε όμως, ούτε θα το παίζουμε μουτρωμένοι. Η Ευρώπη είναι το μεγάλο σχολείο της ενότητας του διαφορετικού. Άλλα τα λάθη των ηγετών και άλλες οι ευρωπαϊκές αξίες. Και σήμερα που στην Ευρώπη αμφιβάλλουν για τις λύσεις που επελέγησαν για την κρίση στην Ελλάδα, είναι η ευκαιρία να παρουσιαστούμε πιο Ευρωπαίοι από τους Ευρωπαίους. Να καταλάβουν ότι δεν έχουν ανάγκη μόνο τον κλασικό ελληνισμό αλλά και τον σύγχρονο Έλληνα.
Ελλάδα δεν είναι μόνο τα κόμματα. Το αμάξι δεν έχει φρένα, δεν έχει τιμόνι, έχουμε βγει στον διεθνή αυτοκινητόδρομο και αυτά μαλώνουν αν θα ακούμε δημοτικά ή σοβιετικά εμβατήρια. Και εδώ θέλω να γίνω ξεκάθαρος. Αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό αδιέξοδο δεν μπορούν - φάνηκε!- να της δώσουν νέα ορμή. Ποιος να τους εμπιστευθεί; Μέχρι χθες ζούσαν μόνο για το ρουσφέτι. Οι μίζες έγιναν συνώνυμο της πολιτικής. Κάποιοι συμμετείχαν, κάποιοι δεν αντέδρασαν. Ας κάνουν λοιπόν στην άκρη.
Δυστυχώς όμως δεν μπορούν να μας σώσουν και όσοι είναι δέσμιοι θεωριών του 19ου αιώνα. Δεν μπορούν αυτοί, που ακόμη και σήμερα επαναλαμβάνουν ότι η Ελλάδα θα σωθεί αν ... επιστρέψει στο παρελθόν.
Γι' αυτό λοιπόν αποφασίσαμε να κάνουμε «ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ». Ποιοι το αποφασίσαμε; Άνθρωποι με τα ίδια ερωτήματα. Επαγγελματίες της ζωής – νέοι στην πολιτική. Κανείς από εμάς δεν έχει υπηρετήσει σε υπουργεία, υφυπουργεία ή γραφεία αρχηγών. Φοιτητές, διανοούμενοι, οικονομολόγοι, εργάτες, καλλιτέχνες, άνεργοι, έμποροι, γιατροί, αρχιτέκτονες. Μια ομάδα που έχει μυαλό και δύναμη – τη δύναμη της λογικής και του δίκιου. Τις επόμενες ώρες θα βγάλετε και εσείς μόνοι σας τα συμπεράσματά σας.
Εγώ τώρα, δε θα πάω στην Ευρωβουλή. Δεν έχω ίσως και τα προσόντα. Καλά καλά δεν ξέρω ξένες γλώσσες. Θα μείνω λοιπόν στην Ελλάδα. Το τι θα κάνω θα εξαρτηθεί πάλι από εσάς. Αν πάμε καλά στις Ευρωεκλογές, μετά θα αποφασίσουμε τι θα κάνουμε και στις εθνικές εκλογές. Αν αποτύχουμε – αν αποτύχω για την ακρίβεια- τότε μετά τις ευρωεκλογές, θα προσπαθήσω να γυρίσω στη δημοσιογραφία. Μέχρι τότε την εγκαταλείπω. Που σημαίνει ότι σταματάω τους «Πρωταγωνιστές» και δεν θα έχω ενεργή συμμετοχή στο Protagon. Και εδώ θέλω να ζητήσω μία μεγάλη συγγνώμη από τους συνεργάτες μου. Στην τηλεόραση, στο Protagon, στην εφημερίδα. Τα σχέδια που κάναμε πρέπει να διακοπούν. Αυτό που προέχει τώρα είναι να σπάσουμε τη ρουτίνα της πολιτικής. Να ταράξουμε λίγο τα λιμνάζοντα νερά φέρνοντας νερό από το ΠΟΤΑΜΙ.
Και πού θα βρείτε τα λεφτά για την καμπάνια σας; Εδώ έχουμε την τεχνογνωσία Ομπάμα. Που όταν πρωτοβγήκε παραμέρισε τους δυνατούς του χρήματος και ζήτησε τα λίγα δολάρια των πολλών. Εμείς ζητάμε από όλους «ένα μέχρι δέκα ευρώ». Το πώς ακριβώς, θα το μάθετε τις επόμενες ώρες, απ' το topotami.gr. Προς το παρόν ετοιμάστε τα δέκα ευρώ (και όχι το ένα – ελπίζω). Και μπείτε κι εσείς στο ΠΟΤΑΜΙ.
Δεν είναι εύκολο, το ξέρω, να αλλάξουμε συνήθειες. Αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να αλλάξουμε ζωή.
Καλημέρα λοιπόν και ελπίζω να συναντηθούμε. Τολμήστε το.
                                                                                                                                                  iefimerida.gr 

Απίστευτο μήνυμα μέσα από την Οδύσσεια – Να διαβαστεί μετά απείρου προσοχής

Άραγε αυτά γιατί δεν μας τα διδάξαν στο σχολείο;;; »  

Της Ευστρατίας Σουραβλά

Είναι πολύ σημαντικό,αυτές τις κρίσιμες ώρες,να ρίξουμε μια ματιά στην Βίβλο των Ελλήνων, δηλαδή στα...


ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ και να διδαχτούμε, έστω και την τελευταία στιγμή, από το πνεύμα του Οδυσσέα.

ΔΗΛΑΔΗ: Να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, να ελέγξουμε την παρόρμηση να έχουμε τις αισθήσεις μας και τις αντένες μας ΑΝΟΙΧΤΕΣ και να μην παρασυρθούμε απο την οργή και το μένος που μας διακατέχει, ώστε να γίνουμε βορρά, στους σύγχρονους «μνηστήρες».

Οταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του έκλεψαν.

Είναι το βιός του ,είναι ο ιδρώτας μιας ζωής,είναι η γή του ,είναι η πατρίδα του,είναι ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΤΟΥ.

Παρα την μεγάλη του λαχτάρα, διατηρεί την ανωνυμία του και μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από την Θεά Αθηνά , πηγαίνει στο παλάτι ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει, υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές και την χλεύη των μνηστήρων.

ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΣΤΕΙΡΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ.

Γι αυτό τον λόγο και είναι ο αγαπημένος της Θεάς Αθηνάς, της Θεάς που αντιπροσωπεύει την ΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΣ, την ΣΟΦΙΑ, την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.
Της Θεάς που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με τα ίδια του τα όπλα.

Οταν όμως έρχεται η ώρα, όταν τους έχει στριμώξει όλους άοπλους σε ένα δωμάτιο, όταν φανερώνεται πάνοπλος, ΤΟΤΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ.


ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΙΚΤΟ, ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΟΣ ΤΟΥ, που δημιούργησε με τον δικό του ιδρώτα, ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ που οι μνηστήρες καταχράστηκαν και καπηλεύτηκαν μαζί με την φιλοξενία του οίκου του που τιμησε τον ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ.

Είναι ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ο ΤΗΛΕ-ΜΑΧΟΣ ( αυτός που δίνει την μάχη του από μακριά),που με δόλιο τρόπο επιχείρησαν να δολοφονήσουν,δηλαδή να καταδικάσουν την ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΣΕ ΑΦΑΝΙΣΜΟ,όπως δόλια σήμερα ξαναεπιχειρούν!

Ο ισχυρότερος αντίπαλός του είναι ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ.

Η λέξη μιλά απο μόνη της.

Είναι η ΑΝΤΙ-ΝΟΗΣΗ, είναι αυτό που μας κάνουν ΤΩΡΑ, είναι ο τρόπος με τον οποίο θολώνουν τις καταστάσεις και την πραγματικότητα ώστε ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥΝ.

Ειναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την καθυπόταξη και δουλεία του ανθρώπου.
Είναι ο στόχος της πρώτης φονικής βολής του Οδυσσέα.Είναι ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ να πεθάνει πρώτος.

Γι αυτό,μακριά από την προπαγάνδα των ΜΜΕ.
Αν υπήρχαν αυτά το 1821,είναι αμφίβολο αν θα γίνονταν η επανάστασις των Ελλήνων,θα κινδύνευαν να μείνουν καθυποταγμένοι στην πλάνη και την θολούρα της συγχισμένης κρίσης,εξ αιτίας της .
Και τον σκοτώνει ρίχντοντάς του το βέλος στον ΛΑΙΜΟ,στο ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ δηλαδή ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, που την χρησιμοποιεί ενάντια στη νόηση των ανθρώπων!

Ο επόμενος είναι ο ΕΥΡΥ-ΜΑΧΟΣ.

Αυτός που μάχεται με κάθε τρόπο, με εύρος, ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟΝ, ο δεινός και αδίστακτος μαχητής.
Ο ΑΜΦΙ-ΝΟΜΟΣ! Αυτός που διαστρεβλώνει τον ΝΟΜΟ και την τάξη των πραγμάτων, ο επικίνδυνος γιατί είναι ΕΤΣΙ και ΑΛΛΙΩΣ!

Γιατί λειτουργεί κατά το δοκούν.

Ο ΑΓΕ-ΛΑΟΣ! Αυτός που άγει τον λαό, που τον παρασύρει με την βοήθεια του ΑΝΤΙ-ΝΟΟΥ.
Που τον μετατρέπει σε ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΑΓΕΛΗ!

Κανένα όνομα στα Ομηρικά έπη δεν είναι δοσμένο στην τύχη!

Κρύβουν βαθύτατα νοήματα και στο χέρι μας είναι να τα αποκρυπτογραφήσουμε και να διδαχτούμε, ή καλύτερα να συνετιστούμε.

Οι πρόγονοί μας μας μιλούν, ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, μας λένε ΠΩΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ, μας λενε πως να τινάξουμε τον ζυγό.
ΑΡΚΕΙ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ!

 anexartitiprotovoulia.blogspot.gr

Ο ΣΑΚΗΣ ΜΠΟΥΛΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ...

     4news.gr

Το πιο αραιοκατοικημένο νησί του Ειρηνικού ζητά κατοίκους -Ενας επίγειος παράδεισος για 48 άτομα

Στη μέση του Νότιου Ειρηνικού, υπάρχει ένα πολύ μικρό νησί που κατοικείται από Βρετανούς που ανακάλυψαν το νησί το 1789. Πρόκειται για το Pitcairn Island στο οποίο στασίασαν, στο παρελθόν, Βρετανοί ναύτες και έγιναν οι πρώτοι κάτοικοι ενός άγνωστου παράδεισου.

Πλέον το νησί κατοικείται από 48 άτομα και οι κάτοικοι προσπαθούν να προσελκύσουν κόσμο. Σύμφωνα με το Business Insider, όσοι επιθυμούν να ζήσουν μόνιμα στη Pitcairn χωρίς να έχουν οικογενειακούς δεσμούς με το νησί, είναι υποχρεωμένοι να υποβάλουν αίτηση στο Συμβούλιο του νησιού και τον Διοικητή.

Οι φωτογραφίες προέρχονται από τον Tony Probst, που έχει επισκεφθεί το νησί τέσσερις φορές, από το 2011, και οι κάτοικοι τον έχουν ονομάσει πρεσβευτή του νησιού.

Οπως αναφέρει ο φωτογράφος, υπάρχουν μόνο οκτώ παιδιά στο νησί και σε πέντε χρόνια το 80 % του πληθυσμού του νησιού θα είναι πάνω από 65, ενώ δυο έφηβοι θα φύγουν από το νησί για να πάνε γυμνάσιο στη Νέα Ζηλανδία.

Το νησί κήρυξε πτώχευση το 2004. Οι ντόπιοι βασίζονται στον τουρισμό, αλλά πολύ λίγοι άνθρωποι επισκέπτονται το Pitcairn. Ακόμα και το να ζεις σε έναν φυσικό παράδεισο, όπως αυτός, στοιχίζει ακριβά, αφού η ηλεκτρική ενέργεια και το Internet κοστίσει πάνω από $ 100/μήνα.

Ανεξάρτητα από το κόστος, πάντως, το νησί είναι μαγευτικό, αλλά και απίστευτα ασφαλές, αφού οι περισσότεροι άνθρωποι αφήνουν τα σπίτια τους ανοιχτά, γνωρίζοντας πως κανείς δεν θα τους βλάψει.

Οι κάτοικοι πεθαίνουν, κατά κύριο λόγο, από γηρατειά και δουλεύουν σε διάφορες θέσεις εργασίας παράλληλα, ενώ όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους και γιορτάζουν μαζί, όταν κάποιος κάτοικος έχει γενέθλια.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              iefimerida.gr 

Σύγχρονος Αγιος: Ηλικιωμένος ζητιάνος από τη Βουλγαρία, αφιέρωσε τη ζωή του στα ορφανά

Αν πιστεύετε ότι η κοινωνική προσφορά και η φιλανθρωπία δεν υπάρχει στις μέρες μας, τότε η ιστορία αυτού του σύγχρονου αγίου μπορεί να σας κάνει να αλλάξετε γνώμη.

Ο Ντόμπρι Ντιμίτροβ Ντομπρέβ, πιο γνωστός ως παππούς Ντόμπρι, είναι ένας ζητιάνος από τη Βουλγαρία, ο οποίος, παρόλο που φέτος γίνεται 100 ετών, περπατά πολλά χιλιόμετρα κάθε μέρα για να καθίσει ή να σταθεί μπροστά από τον καθεδρικό ναό του Alexander Nevsky, στη Σόφια, και να συγκεντρώσει χρήματα.

Ομως αυτό που τον κάνει μοναδικό, είναι ότι δεν κρατάει ούτε ένα ευρώ από τα χρήματα που οι άνθρωποι του δίνουν. Τα δωρίζει όλα για την αποκατάσταση και τη διατήρηση πολλών βουλγαρικών Ορθόδοξων εκκλησιών και ορφανοτροφείων, πραγματοποιώντας την μεγαλύτερη χρηματοοικονομική προσφορά που έχει γίνει ποτέ, αγγίζοντας συνολικά τα 40.000 ευρώ.

Ο Ντόμπρι γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1914, στο χωριό Μπαιλόβο. Ο πατέρας του πέθανε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και η μητέρα του μεγάλωσε τα παιδιά της μόνη της. Σε μία από τις βομβιστικές επιθέσεις της Σόφιας, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, μία βόμβα έσκασε κοντά του και έχασε σχεδόν τελείως την ακοή του.

Με το πέρασμα των ετών, ο γέροντας απαρνήθηκε την υλιστική ζωή, για τον πνευματικό κόσμο. Γύρω στο έτος 2000, δώρισε όλα τα υπάρχοντά του στην εκκλησία και τώρα ζει ασκητική ζωή, στο πατρικό του χωριό Μπαιλόβο.

Την ίδια περίπου χρονιά ξεκίνησε την αποστολή του, για να συγκεντρώσει κεφάλαια για την αποκατάσταση των εκκλησιών και των ορφανοτροφείων της Βουλγαρίας. Αυτή είναι η νέα πορεία του στη ζωή και το παράδειγμα που δίνει με τον ασκητισμό του, οδήγησε πολλούς να τον αποκαλούν «Ο άγιος του Μπαιλόβο»

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      iefimerida.gr 

Οι τέχνες στο σχολείο

 

Τι λένε οι εκπαιδευτικοί και κάποιοι γονείς

Φυσικά και πρέπει να διδάξουμε την τέχνη στο σχολείο μα οχι σε βάρος κάποιου άλλου μαθήματος. Η τέχνη μπορεί να έχει πλάκα αλλά εμεις εχουμε σοβαρή δουλειά να κάνουμε!

Η τέχνη όπως και ο αθλητισμός είναι πολύ ωραίες εξωσχολικές δραστηριότητες αλλά δεν είναι στα υποχρεωτικά μαθήματα.

Οι τέχνες πρέπει να διδάσκονται στα παιδια που έχουν κάποιο ταλέντο , για τα υπόλοιπα είναι χάσιμο χρόνου!

Σας φαίνονται γνωστά;

Τεχνη και σχολείο

Οι παραπάνω απόψεις , επιχειρήματα για την τέχνη στη σχολική εκπαίδευση είναι πραγματικές και δεν προέρχονται απο το μυαλό μου.  Οποιο καθηγητή η δάσκαλο να ρωτήσεις θα σου πει πρόσωπο με πρόσωπο πόσο σημαντική και πόση εκτίμηση έχει για τη τη διδασκαλία της Τέχνης και μπλα μπλα μπλα αλλά όταν έρθει η ωρα των σοβαρών αποφάσεων  για το ποιο μάθημα πρέπει να κοπέι απο τη σχολική εκπάιδευση , η τέχνη και  ο αθλητισμός είναι οι πρώτες προτάσεις…

Γιατί;  Το μάθημα « τέχνη «στο σχολέιο είναι σαν τους ανθρώπους και τις ιδέες που εκτιμάς αλλά αρκεί να μην ενοχλόυν και κυρίως να αλλάζουν  την προσωπική σου ζωή και ηθική .Eπίσης τα παιδιά πρέπει να γίνουν δικηγόροι , γιατροί και οικονομολόγοι πάνω απο όλα , πρέπει να περνάνε τα τεστ...

Αυτο όμως προκαλέι μια βραχυπρόθεση αίσθηση της πραγματικότητας στα παιδιά. Χάνουν , τους κλεβουμε τις ευκαιρίες διασύνδεσης που παρέχουν οι τέχνες, την αίσθηση νοήματος στον Κόσμο και κυρίως την δυνατότητα να αυτοανακαλύψουν πράγματα , μεσα απο τον ευατό τους και την δική τους πρωτότυπη σκέψη.

Τα 6 επιχειρήματα κατα της διδασκαλίας της Τέχνης στα σχολεία

<

• Αξία :                 Η τέχνη είναι καλή αλλά οχι αναγκαία
• Ταλέντο:          Η τέχνη είναι καλή μονο για τα παιδιά που έχουν ταλέντο.
• Χρόνος:           Δεν έχουμε χρόνο να διδάξουμε τέχνη στα παιδιά , εδω δεν μπορούμε να διδάξουμε τα βασικά μαθήματα.
• Μέτρηση:       Δεν μπορεί να μετρηθεί η αξία ενος εργου τέχνης. Εαν δεν μπορεί να μετρηθεί κάτι με επιστημονικα κριτήρια..τι βαθμό θα βάλουμε στους μαθητές;
• Εξειδικευση: Για να διδαχθεί καλά το μάθημα , πρέπει ο δάσκαλος να είναι ο ιδιος καλλιτέχνης και να έχει τις «ικανότητες» να διδάξει.
• Χρήματα:        Η τέχνη χρειάζεται ειδικά εφόδια και εργαλεία, ταξίδια σε εκθέσεις, θέατρα, σινεμά, εκδηλώσεις. Είναι ακριβό «Χόμπι»

Απαντήσεις στα παραπάνω επιχειρήματα για την ανάγκη να διδάσκεται μεθοδικά και να αντιμετωπίζεται ισότιμα η  τεχνη στο σχολείο.

Η τέχνη οχι μόνο είναι αναγκαία αλλά απαραίτητη. Μαθαίνουμε στα παιδια μας την τέχνη της επιτυχίας σε ενα κόσμο μεγάλων.. Αυτο που μετράει εχει σημασία , η επιστήμη, τα μαθηματικά , η φυσική . Ομως πεστε μου δεν έχει σημασία στη ζωή και η συνεργασία , η αυθεντικότητα, η δημιουργικότητα, η προσωπική καλλιέργεια. Αυτά δεν ολοκληρώνουν ενα ανθρωπο σε οποιαδήποτε επαγγελμα ακολουθήσει.

•             Πολλοί απο εμας θα μεγαλώσουν χωρις να γίνουν μαθηματικοί , γιατροί η δικηγόροι παρόλα αυτά θα χρησιμοποιήσουμε τα μαθηματικά , θα ξέρουμε το σωμα μας και κάποιες αρρώστιες , βασικά νομικά θέματα. Λοιπόν ποια είναι η διαφορά με το να μάθει κάποιος για την τέχνη . Θα γίνουμε όλοι καλλιτέχνες ; Δεν είναι μόνο για όσους έχουν ταλέντο λοιπόν.

•   Δεν έχουμε χρόνο να διδάξουμε τέχνη . εδω δεν φτάνει για τα βασικά. Γιατί έχουμε χρόνο λοιπόν;  Αν δεν έχουμε χρόνο να μάθουμε βασικές επιδεξιότητες στη ζωή και να αναπτυχθούμε και στο αριστερό και στο δεξι ημισφαίριο , τότε γιατί έχουμε χρόνο;Αυτη η αιτιολογία είναι και κατά της σχολικής διδασκαλίας γενικότερα! Γιατί έχουμε χρόνο λοιπόν..Ποια επιστήμη , ποια γλώσσα μπορεί να απαντήσει τέτοιου ειδους ερωτήματα.. για την Ομορφιά , την Αλήθεια , Το χρόνο που περνάει …Εχω κάτι στο μυαλό μου.

• Tι βαθμό θα βάλουμε;  Ας δουμε ενα τυπικό μαθημα ζωγραφικής. Πρώτα τα παιδια μαθαίνουν για τα χρώματα , την παλετα ενα ενα και μετα αρχίζουν να μαθαίνουν τους συνδιασμούς και τις σκιές. Πρέπει πρώτα να μάθουν και να γίνουν καλοί και επιδέξιοι στην τεμπερα , στα χρώματα νερου και μετά να προχωρήσουν στα ακρυλικά χρώματα και στις λαδομπογιές. Οι καθηγητές και οι μαθητές ξέρουν πια πολυ καλά τι χρειάζεται για να φτάσεις σε ενα ακόμα πιο προχωρημένο επίπεδο. Δεν μετριέται αυτό; Επίσης δεν μετριέται η ατομική βελτιώση του καθενός; Δεν χρειάζεται η βαθμολόγηση να γίνεται αυστηρά αριθμητική , νουμερα . Εχουμε να κάνουμε με ανθρώπους.

• Δεν είναι απαραίτητη προυπόθεση να είναι κάποιος καλλιτέχνης για να διδάξει τέχνες. Οπως δεν είναι απαραίτητο να είναι καποιος ηθοποιός για να γίνει σκηνοθέτης , καλαθοσφαιριστής για να διδάξει μπασκετ κ.ο.κ
  Μπορεί όμως και πρέπει να έχει διαθεση εξέλιξης μαζι με τους μαθητές του , αγνή περιεργεια , για αυτοβελτίωση.

• Ναι η τέχνη χρειάζεται εργαλεία για να πραγματοποιηθεί. Ο κινηματογραφιστής κάμερα , μικροφωνα, ο ζωγράφος χρώματα , καμβα και πίνελα, ο πιανίστας πιανο .. Και σίγουρα η ανευρεση όλων αυτών των εργαλείων , οργάνων θα είναι μια δυσκολία και πρόβλημα στα σχολικά συμβούλια. Αλλά περισσότερο προβλημα  απο ολα θα έιναι το ξεθωριασμα  της ενεργητικότητας και του πνεύματος για δημιουργία καθώς επίσης και την αποφυγή προσπάθειας ανευρεσης απο σπονσορες και χορηγούς καθως και απο την τοπικη κοινωνία των εργαλείων που χρειάζεται καθες φορά ενα μάθημα.

                                                                                                                                                                 Το αποτέλεσμα είναι γενιές και γενιές μαθητών να έχουν βγει από το σχολείο λειτουργικά αναλφάβητοι σε θέματα τεχνών και κουλτούρας. Κι αυτό όταν όλες οι σύγχρονες προσεγγίσεις δίνουν μεγάλη σπουδαιότητα στο περιεχόμενο μιας τέτοιας γνώσης.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΚΟΙΜΩΜΕΝΟΣ...

   Γράφει  ο Μενέλαος Αυτόλυκος                                                       Βγαίνεις μία βόλτα και στο κοντινό περίπτερο, πέφτει το μάτι σου στις κρεμασμένες εφημερίδες. Τι διαβάζεις ; Όλο καταστροφές, την κατάντια της χώρας, νέους φόρους, απολύσεις, καταργήσεις δικαιωμάτων, κλείσιμο νοσοκομείων, νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, λαμόγια πολιτικούς που ακόμα δεν μπήκαν φυλακή και ίσως δεν μπουν και ποτέ, συλλήψεις εγκληματιών του κοινού ποινικού δικαίου και οτιδήποτε άλλο μπορεί να σου χαλάσει την διάθεση σε κλάσματα του δευτερολέπτου.


Βαριέσαι μετά, γιατί δεν έχεις και φράγκο στην τσέπη για να ευχαριστηθείς έναν καφέ της προκοπής, και αποφασίζεις να γυρίσεις στο σπίτι σου και να δεις λίγη τηλεόραση.                                                      Επιστρέφεις. Ανάβεις ένα μόνο φως για να μην χαλάς και πολύ ρεύμα γιατί η ΔΕΗ σου έστειλε την πέμπτη ειδοποίηση για διακοπή της παροχής, αφού χρωστάς καμιά 700αριά ευρώ από τους προηγούμενους έξι μήνες, δηλαδή το χαράτσι και ότι μένει.


Κάθεσαι αναπαυτικά στον καναπέ και ανοίγεις την τηλεόραση. Αν έχει καμία ελληνική ταινία από εκείνες τις παλιές που γέλαγες και λίγο και ξεχνιόσουν, έχει καλώς. Αν δεν έχει και κάνεις το λάθος και πετύχεις κανένα δελτίο ειδήσεων, τότε κάηκες. Θα αρχίσουν πάλι να περνάνε από μπροστά σου όλα τα αρνητικά νέα της υφηλίου... 
Και αφού αγανακτήσεις και θυμώσεις και αρχίσεις να ξαποστέλνεις κάθε παπαγάλο και λαμόγιο που θα δεις στην τηλεόραση, αποφασίζεις να γυρίσεις κανάλι για να βρεις κάτι άλλο και να ξεχαστείς. Δυστυχώς όμως για εσένα, βρίσκεσαι στην εποχή όπου το χαζοκούτι είναι γεμάτο από κανάλια αλλά άδειο από περιεχόμενο. Αν κάνεις το λάθος και σταματήσεις σε καμία από αυτές τις κουτσομπολίστικες εκπομπές, τότε ίσως βρεις κάτι "ενδιαφέρον". Όμως δεν θα καταλαβαίνεις ότι χάνεις την ώρα σου ακούγοντας σαχλαμάρες. Γιατί τι άλλο από σαχλαμάρες μπορεί να είναι μία είδηση του τύπου "τι φόρεσε η τάδε στην τάδε εκδήλωση" ή "τι είπε ο τάδε τηλεπερσόνας στην τάδε εκπομπή". Σου χρησιμεύουν σε κάτι στην καθημερινή σου ζωή αυτές οι "πληροφορίες" ; Λύνουν μήπως το πρόβλημα της άδειας τσέπης και του άδειου ψυγείου ή του απλήρωτου λογαριασμού της ΔΕΗ ;                                                                                                                                                                             Σίγουρα όχι !

Όμως εσύ, εκεί ! Σταθερός !                                                                                                                                                                                 Θα ξαναβαρεθείς και θα ξαναβγείς μία βόλτα μέχρι το περίπτερο για να διαβάσεις τις ίδιες καταστροφικές λεζάντες, θα ξανανοίξεις την τηλεόραση για να σε τρομοκρατήσουν οι ειδήσεις μέχρι να θυμώσεις και να αρχίσεις να βρίζεις και μετά να σε πεθάνουν από την βαρεμάρα τα κουτσομπολιά και τα αμερικανικού τύπου σήριαλ της δεκάρας μέχρι να βαρεθείς πάλι και να πας για ύπνο κουβαλώντας όλες τις έγνοιες και τις ανησυχίες της ημέρας.


Δεν είναι πρόβλημα να επαναλαμβάνεις καθημερινά τις ίδιες ανούσιες συνήθειες και να βυθίζεσαι συνεχώς στο ίδιο τέλμα, ενώ τριγύρω σου συμβαίνουν τόσα συνταρακτικά για την χώρα σου πράγματα που καταστρέφουν το μέλλον το δικό σου και των παιδιών σου ;

Και να σου πουν να διαμαρτυρηθείς για όσα συμβαίνουν, έχεις και την απάντηση έτοιμη : σιγά μην πάω εγώ να φωνάξω για αυτούς.......(.Άρχοντας !).....Αφού ότι και να κάνουμε αυτοί θα κάνουν αυτά που θέλουν...........(χωρίς θέση και άποψη για τα πράγματα).                                                                                                                                     Δυστυχώς, αγαπητοί φίλοι, είναι σίγουρο ότι στην παραπάνω περιγραφή, πολλοί θα βρουν ομοιότητες με την δική τους ζωή. Και δυστυχώς πάλι, γιατί καθημερινά διαπιστώνουμε ότι ο μέσος έλληνας πέρασε από την εποχή του καναπέ, στην εποχή της αναισθησίας και της ανοχής. Οι συμπολίτες μας, έμαθαν να κρύβονται και να αποφεύγουν τις "κακοτοπιές", λες και είναι "κακοτοπιά" να ζητήσει ο πολίτης να σταματήσουν οι αδικίες σε βάρος του και να τιμωρηθούν οι απατεώνες που έφαγαν το δημόσιο χρήμα και εξαπάτησαν τον ελληνικό λαό επί δεκαετίες, και τώρα συνεχίζουν να τον εξαπατούν λέγοντας πάλι ψέμματα και κλέβοντας πάλι το δημόσιο χρήμα και την δημόσια περιουσία.


Ο έλληνας έχει σταματήσει να διεκδικεί τα δικαιώματά του ως πολίτης, και όσα δικαιώματα πηγάζουν από την χάρτα των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δέχεται πλέον ως "δικαίωμα" αυτό που του λένε πολιτικοί "ογκόλιθοι" όπως ο Γεωργιάδης και ο γιος του Μητσοτάκη...........

Με απλά λόγια, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε λήθαργο. Έχουν εκλείψει τα ηγετικά και σεμνά πνεύματα ηγετών που οδήγησαν αυτό το έθνος σε δύσκολους καιρούς, προς την αξιοπρέπεια και την ελευθερία. Πλέον, τον πρώτο λόγο έχει ο κάθε υπουργίσκος με θύμα εσένα, με αιτία για κάθε απόφαση ένα "χρέος" που κανείς δεν βλέπει που τελειώνει, και με καθοδηγητή κάποιον στις Βρυξέλες ή το ΔΝΤ, που κανείς δεν γνωρίζει στην πραγματικότητα ποιος είναι και από που κρατάει η σκούφια του............Όπως έλεγε και η γιαγιά μου.                                                                                                                                                           Δυστυχώς, αγαπητοί φίλοι, είναι σίγουρο ότι στην παραπάνω περιγραφή, πολλοί θα βρουν ομοιότητες με την δική τους ζωή. Και δυστυχώς πάλι, γιατί καθημερινά διαπιστώνουμε ότι ο μέσος έλληνας πέρασε από την εποχή του καναπέ, στην εποχή της αναισθησίας και της ανοχής. Οι συμπολίτες μας, έμαθαν να κρύβονται και να αποφεύγουν τις "κακοτοπιές", λες και είναι "κακοτοπιά" να ζητήσει ο πολίτης να σταματήσουν οι αδικίες σε βάρος του και να τιμωρηθούν οι απατεώνες που έφαγαν το δημόσιο χρήμα και εξαπάτησαν τον ελληνικό λαό επί δεκαετίες, και τώρα συνεχίζουν να τον εξαπατούν λέγοντας πάλι ψέμματα και κλέβοντας πάλι το δημόσιο χρήμα και την δημόσια περιουσία.


Ο έλληνας έχει σταματήσει να διεκδικεί τα δικαιώματά του ως πολίτης, και όσα δικαιώματα πηγάζουν από την χάρτα των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δέχεται πλέον ως "δικαίωμα" αυτό που του λένε πολιτικοί "ογκόλιθοι" όπως ο Γεωργιάδης και ο γιος του Μητσοτάκη...........

Με απλά λόγια, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε λήθαργο. Έχουν εκλείψει τα ηγετικά και σεμνά πνεύματα ηγετών που οδήγησαν αυτό το έθνος σε δύσκολους καιρούς, προς την αξιοπρέπεια και την ελευθερία. Πλέον, τον πρώτο λόγο έχει ο κάθε υπουργίσκος με θύμα εσένα, με αιτία για κάθε απόφαση ένα "χρέος" που κανείς δεν βλέπει που τελειώνει, και με καθοδηγητή κάποιον στις Βρυξέλες ή το ΔΝΤ, που κανείς δεν γνωρίζει στην πραγματικότητα ποιος είναι και από που κρατάει η σκούφια του............Όπως έλεγε και η γιαγιά μου.                                                                                                                                                         Και εσύ συνεχίζεις να κάθεσαι στον καναπέ, δεχόμενος την νέα πλύση εγκεφάλου μέχρι τις εκλογές. Αυτοί θα σου λένε ότι όλα πάνε καλά και υπάρχει ελπίδα και εσύ θα τα ακούς, θα συνεχίζεις να πεινάς και να χρωστάς της Μιχαλούς, εκτός της Εφορίας, που πλέον χρωστάς μόνιμα.                                                                                                              Τελικά το καλύτερο το είπε ένας πολύ καλός φίλος : δύο λύκοι και ένα πρόβατο ψήφιζαν για το ποιος θα φαγωθεί και μετά κανένα πρόβατο δεν βρήκε το δίκιο του βελάζοντας !


Κατάλαβες κάτι ;


Λέτε τελικά να μας αφήνουν να φωνάζουμε για να ξεσπάμε, γιατί ξέρουν πως ότι και να κάνουν σε αυτή τη χώρα, κανένας δεν θα  τους ζητήσει ποτέ τον λόγο ;


Και τελικά η δική σου θέση για όσα συμβαίνουν ποιά είναι ;

Γρηγορείτε !                                                                                                                                                                                                          logiastarata.gr