Ο ορισμός του καμουφλάζ

Δείτε τον τρόπο με τον οποίο, πριν από 70 χρόνια στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, εξαφάνιζαν μια ολόκληρη στρατιωτική βάση...

Πριν...

Μετά...

Πως; Έτσι...

Αν ο άνθρωπος θέλει, μπορεί να κάνει τα πάντα.

Και άσε τα βομβαρδιστικά να ψάχνουν...

http://news.youropia.gr

Αυτά είναι τα εβραϊκά σχέδια για Παγκόσμια Κυριαρχία! (βίντεο)

Το πλέον αποκαλυπτικό απόσπασμα από τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Πρόεδρος του Ισραήλ Σίμον Πέρες στο Μέγκα, λίγο πριν την επίσημη επίσκεψή του στη χώρα μας!...

Ο Εβραίος πολιτικός, μας λέει ξεκάθαρα πως οι εθνικές κυβερνήσεις δεν ελέγχουν την παγκοσμιοποιημένη οικονομία και πως "αυτό θα πρέπει ν' αλλάξει με νέους κανόνες, που θα πρέπει να σεβαστούν όσες χώρες επιθυμούν να συμμετάσχουν στη νέα κατάσταση"!

Προφανώς, μιλάει για την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ που είναι προ των πυλών και επισήμως: Μάλιστα, τονίζει πως "είτε δέχεστε να συμμετάσχετε εκεί με τους όρους μας, είτε πεθαίνετε φτωχοί και ασήμαντοι"!!!

Επίσης, ιδιαίτερα σημαντική είναι η παραδοχή του πως

τα γεγονότα στην Συρία και τις άλλες αραβικές χώρες μακροπρόθεσμα θα ευνοήσουν το Ισραήλ!!!

Αλήθεια, πώς θα γίνει αυτό, όταν στις εν λόγω χώρες επικρατήσουν σκληρά ισλαμικά καθεστώτα που (θεωρητικά) αποτελούν θανάσιμο κίνδυνο για τους Εβραίους;

Πολύ απλά εδώ ο Πέρες μας αποκαλύπτει ΤΟ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ, που προβλέπει την ενοποίηση των αραβικών (ισλαμικών) καθεστώτων υπό την εβραΪκή "ομπρέλα"!

Κι όταν γίνει αυτό, σε συνδυασμό με την ΗΔΗ παγκοσμιοποιημένη οικονομία, θα έχουμε ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!

Γι' αυτό ο Εβραίος λέει πως ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ η χώρα του θα ευνοηθεί από τις τωρινές εξελίξεις!!!

Εμείς οι...συνωμοσιολόγοι και "αντισημίτες", δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτα άλλο!

Τα είπε όλα ο Πέρες, ξεδιπλώνοντας τα εβραιοσιωνιστικά σχέδια για ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ!

katohika.gr

Χτύπησε κόκκινο το δημόσιο χρέος της Ελλάδας: Ξεπέρασε τα 321 δισεκατομμύρια ευρώ

Τα 321 δισ. ευρώ ξεπέρασε το δημόσιο χρέος στο τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2013, χρέος μεγαλύτερο κι από αυτό που είχε η Ελλάδα το 2009 πριν ξεσπάσει η κρίση.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας το Βήμα, το χρέος επιβαρύνθηκε κατά 16 δισ. ευρώ εντός του 2013, ενώ είναι υψηλότερο κατά 18 δισ. ευρώ από τον Ιούνιο του 2012 που ήταν μόλις 303 δισ. ευρώ.
Το ύψος του δανεισμού που με τα σημερινά δεδομένα αντιστοιχεί στο 180% του ΑΕΠ και παρά την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος εξακολουθεί να επιβαρύνεται με το ύψος των τόκων, δημιουργεί προβληματισμό στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης που ψάχνει τρόπους να το αντιμετωπίσει.
Παράλληλα οι εμπειρογνώμονες είναι διχασμένοι, για το κατά πόσο το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, που ξεπέρασε στο τέλος Ιουνίου τα 321 δισ. ευρώ χωρίς να υπολογίζονται οι εγγυήσεις που καταπίπτουν, μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά χωρίς ένα νέο «κούρεμα».

iefimerida.gr

Υ.Γ. Στο Θεό σας,πιστεύει κανείς πως μπορούμε να ξεπληρώσουμε τέτοια ποσά...

Η ανευθυνότητα του πλήθους, το πείραμα των Darley και Latane

Μία σκληρή ιστορία φόνου, έδωσε το ερέθισμα σε δύο επιστήμονες να ερευνήσουν την συμπεριφορά των θεατών ενός εγκλήματος. Συγκεκριμένα την αντίδρασή τους, τον χρόνο αντίδρασης ή την απάθειά τους.

Ενας φόνος στη Νέα Υόρκη

Η ιστορία που ακολουθεί δεν είναι φανταστική. Την Παρασκευή, 13 Μαρτίου του 1964, τρεις η ώρα το πρωί και η Κάθριν Τζενοβέζε γύριζε σπίτι από τη βραδινή της βάρδια. Έμενε στο Κουίνς της Νέας Υόρκης, σε μια πολυκατοικημένη αστική περιοχή.

Αφού πάρκαρε το αυτοκίνητο της προχώρησε προς την είσοδο της πολυκατοικίας της.

Εκεί αντιλήφθηκε, μέσα στις σκιές, έναν άντρα –που πιθανότατα της φάνηκε ύποπτος- και γύρισε για να ξαναμπεί στο αυτοκίνητο της ή να τηλεφωνήσει στην αστυνομία.

Δεν πρόλαβε. Ο άντρας, ονόματι Γουίνστον Μόουζλι, την πρόφτασε και της έχωσε ένα μαχαίρι στην πλάτη. Καθώς εκείνη στράφηκε να τον αντιμετωπίσει τη μαχαίρωσε και στην κοιλιά.

Η Κάθριν άρχισε να φωνάζει: «Βοήθεια! Με σκοτώνουν! Βοηθήστε με!»

Φώτα άναψαν στις κοντινές κατοικίες και κουρτίνες κουνήθηκαν στα παράθυρα. Αλλά κανείς δε βγήκε να δει τι συνέβαινε.

Ο Μόουζλι στην κατάθεση του αργότερα δήλωσε: «Αισθάνθηκα ότι κανείς από αυτούς τους ανθρώπους δε θα κατέβαινε τις σκάλες.»

Μόνο ένας άνδρας φώναξε

Και έτσι έγινε. Μόνο ένας άντρας φώναξε: «Άσε ήσυχο το κορίτσι.»

Ο Μόουζλι έφυγε γρήγορα και η Κάθριν σύρθηκε μέχρι την είσοδο του σπιτιού της.

Όμως όλα τα φώτα στα σπίτια έσβησαν ξανά. Ο Μόουζλι πλησίασε την Κάθριν και τη μαχαίρωσε ξανά. Εκείνη ούρλιαξε και ζήτησε για άλλη μια φορά βοήθεια. Τα φώτα άναψαν πάλι, αλλά κανείς δε μίλησε, κανείς δε βγήκε.

Ο Μόουζλι απομακρύνθηκε και περίμενε. Λίγα λεπτά μετά πλησίασε πάλι την κοπέλα που ανέπνεε ακόμα και την αποτελείωσε, κόβοντας την από το λαιμό ως τα γεννητικά όργανα. Μετά κατέβασε το παντελόνι του και ασέλγησε πάνω στο νεκρό σώμα. Η απεχθής αυτή εγκληματική πράξη διήρκεσε 35 λεπτά. Η πρώτη επίθεση έγινε στις 3:15 και ο Μόουζλι έφυγε στις 3:50.

Οι γείτονες δεν αντέδρασαν

38 αυτόπτες μάρτυρες παρατηρούσαν την κοπέλα να μαχαιρώνεται (τρεις φορές) μέχρι θανάτου, χωρίς να κάνουν τίποτα, χωρίς καν να τηλεφωνήσουν στην αστυνομία.

Η αστυνομία ειδοποιήθηκε στις 4 το πρωί και όταν έφτασε ήταν πολύ αργά.

Αυτό το έγκλημα έδωσε το έναυσμα σε δύο κοινωνικούς ψυχολόγους

Το έγκλημα αυτό ίσως να χανόταν ανάμεσα τους φακέλους της αστυνομίας, αν δεν το μάθαιναν δύο κοινωνικοί ψυχολόγοι, ο Ντάρλεϊ και ο Λατανέ. Αυτοί δεν ενδιαφέρθηκαν για τη διεστραμμένη προσωπικότητα του δολοφόνου, αλλά για κάτι ίσως πιο συνταρακτικό: Την απάθεια των παρατηρητών, την απροθυμία τους να βοηθήσουν. Τι ήταν αυτό που τους εμπόδισε να αντιδράσουν;

Κάποιοι ψυχολόγοι και ψυχίατροι αναφέρθηκαν στη «συναισθηματική άρνηση» των αυτόπτων μαρτύρων: Ότι εξαιτίας του σοκ έμειναν αδρανείς, απαθείς. Ένας άλλος μίλησε για τον αρνητικό ρόλο της τηλεόρασης, η οποία είχε εθίσει τους τηλεθεατές στη βία και στην κοινωνική απάθεια.

Όμως ο Ντάρλεϊ με τον Λατανέ δεν πείστηκαν. Ένιωθαν, χωρίς να μπορούν ακόμα να το εξηγήσουν, ότι αυτή η συμπεριφορά δεν είχε να κάνει με την τηλεόραση ή με το συναισθηματικό κλονισμό, αλλά με κάτι βαθύτερο, ίσως και πιο αρχέγονο.

Το πείραμα των Ντάρλει και Λατανέ

Έτσι προχώρησαν στο περίφημο πείραμα τους, αυτό που αποκάλυψε την έννοια της «διάχυσης της ευθύνης».Όπως είναι ευνόητο δεν μπορούσαν να αναπαραστήσουν μια δολοφονία, έτσι έκαναν αναπαράσταση μιας επιληπτικής κρίσης.

Ένας φοιτητής, με μικρόφωνο και ακουστικά, καθόταν μόνος σε ένα μικρό δωμάτιο. Θα μιλούσε για 2 λεπτά για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στη φοιτητική ζωή, αφού πρώτα θα άκουγε τους υπόλοιπους φοιτητές, στα άλλα δωμάτια, να μιλάνε για τη δική τους ζωή.

Όπως είναι προφανές –σε μας που γνωρίζουμε τη φύση του πειράματος- δεν υπήρχε κανείς άλλος φοιτητής, πέρα από το υποκείμενο. Οι φωνές που άκουγε ήταν μαγνητοφωνημένες.

Κάποια στιγμή ξεκινούσε να μιλάει ένας «φοιτητής», ο οποίος έλεγε ότι είναι επιληπτικός και αυτό συχνά του δημιουργεί προβλήματα κλπ κλπ.

Μέχρι που ο επιληπτικός ηθοποιός άρχιζε να παθαίνει κρίση και να ζητάει βοήθεια: «Νομίζω ότι παθαίνω κρίση... Βοηθήστε με... Θα πεθάνω...»

Αντιδράσεις στο πείραμα μιας επιληψίας

Η ψεύτικη επιληπτική κρίση διαρκούσε έξι λεπτά. Σε αυτό το χρονικό διάστημα μόλις το 31% των φοιτητών που άκουγαν σηκώθηκαν και ζήτησαν βοήθεια από τον υπεύθυνο του προγράμματος.

Το υπόλοιπο 69% των φοιτητών, ενώ είχαν ταραχτεί –καταρρίπτοντας έτσι την υπόθεση της απάθειας και της τηλεοπτικής αποχαύνωσης- δεν ήξεραν τι να κάνουν. Περίμεναν ότι κάποιος άλλος θα βοηθούσε τον επιληπτικό, έτσι δεν έκαναν τίποτα.Η «διάχυση της ευθύνης» φάνηκε πιο καθαρά όταν οι πειραματιστές άλλαξαν τον αριθμό των φοιτητών-μαγνητοφωνημένων φωνών που συμμετείχαν στο πείραμα.

Όταν το υποκείμενο πίστευε ότι είναι μόνος του με τον επιληπτικό φοιτητή, αναζητούσε βοήθεια μέσα στα τρία πρώτα λεπτά -συγκεκριμένα το 85% των φοιτητών αντέδρασε έτσι.

Το συμπέρασμα των Ντάρλει και Λατανέ ήταν:

«Όσο περισσότεροι είναι οι μάρτυρες κάποιου δυσάρεστου γεγονότος, όπως επίθεση ή ατύχημα, τόσο λιγότερο υπεύθυνος αισθάνεται ο καθένας, γιατί η ευθύνη καταμερίζεται ισομερώς στο πλήθος.»Με διαφορετικά λόγια είναι λάθος να αισθανόμαστε περισσότερο ασφαλείς μέσα σε ένα μεγάλο πλήθος, όπως αυτό της πόλης. Είναι πιο πιθανό να σε βοηθήσει ο ένας και μοναδικός σου γείτονας, παρά όλοι αυτοί οι άνθρωποι –οι οποίοι συνήθως είναι και άγνωστοι- που συνωστίζονται στις πολυκατοικίες τριγύρω σου και σε προσπερνούν στους πολυσύχναστους δρόμους.

Και δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε οι ποιητές: Ότι η μοναξιά μας γίνεται μεγαλύτερη μέσα στο πλήθος.Όμως οι Ντάρλει και Λατανέ έβγαλαν άλλο ένα συμπέρασμα, πιο αισιόδοξο: Ότι η αλληλεγγύη διδάσκεται.

Περισσότερα για το πείραμα των Ντάνλει και Λατανέ: «Το κουτί της Ψυχής», της Lauren Slater, από τις εκδόσεις Οξύ.


sanejoker.info

Η εγκληματικότητα της ανέχειας: Τρώνε τα κλεμμένα τρόφιμα μέσα στα σούπερ μάρκετ

Για πείνα στον κόσμο κάνει λόγο υπεύθυνος μεγάλου σούπερ μάρκετ στο κέντρο της Αθήνας που σημειώνει ότι υπάρχει έξαρση των μικροκλοπών στα πολυκαταστήματα

Για έξαρση των μικροκλοπών στα πολυκαταστήματα, την εγκληματικότητα της ανέχειας, μιλάει ο υπεύθυνος μεγάλου σούπερ μάρκετ στο κέντρο της Αθήνας.

"Τι να λέμε, έχει πέσει πείνα στον κόσμο. Παλιότερα "έφευγαν" έτσι κυρίως καλλυντικά, ποτά, είδη προσωπικής υγιεινής, τα οποία δεν μπορούσαν να αγοράσουν γιατί ήταν ακριβά.

Σήμερα είναι τα τρόφιμα που γίνονται στόχος: γάλατα, γιαούρτια, μπισκότα. Έχουν ξεφύγει τα πράγματα", αναφέρει σε συνέντευξή του στην Καθημερινή.

Για πρώτη φορά, μάλιστα, καταγράφονται κρούσματα κατανάλωσης τροφίμων εντός των καταστημάτων. Σχεδόν καθημερινά οι υπάλληλοι ανακαλύπτουν συσκευασίες από σοκολάτες ή άλλα είδη στους διαδρόμους, σε γωνίες, πίσω από πάγκους.

"Τα ανοίγουν και τα τρώνε επιτόπου. Πεινάνε οι άνθρωποι, τι να κάνουν; Γι’ αυτό, σε περίπτωση που οι υπάλληλοι τους δουν, κάνουν τα στραβά μάτια. Αν ο άλλος πεινάει, εμείς τι να του πούμε; Το τρώει και φεύγει", σημειώνει.

Ανάλογη εικόνα δίνουν και πολλά άλλα σούπερ μάρκετ της ευρύτερης περιοχής του κέντρου. "Ένας είχε ανοίξει μια συσκευασία τυρί για τοστ και το έτρωγε βιαστικά. Τον είδα, αλλά δεν ήθελα να τον φέρω σε δύσκολη θέση", διηγείται άνδρας της υπηρεσίας σεκιούριτι ενός καταστήματος.

Σε μια άλλη περίπτωση, μια γυναίκα 'συνελήφθη" να αρπάζει ένα μπουκάλι λάδι από το ειδικό καλάθι όπου συγκεντρώνονταν. Όπως λένε οι υπάλληλοι των καταστημάτων, δεν υπάρχει διαχωρισμός στην πείνα. Τα κρούσματα αφορούν εξίσου Έλληνες και αλλοδαπούς.

Σε κάθε περίπτωση, σπάνια καλείται η αστυνομία. "Αν δούμε κάποιον να κλέβει, του αφαιρούμε το προϊόν και τον αφήνουμε να φύγει", λέει η υπεύθυνη άλλου καταστήματος.

"Για ποιο λόγο να πάρουμε την αστυνομία;" Πηγές της αστυνομίας επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει έξαρση του φαινομένου, ωστόσο συχνά τα περιστατικά αυτά λύνονται "εκ των έσω", χωρίς εμπλοκή των Αρχών.

Μόνο εάν πρόκειται για αντικείμενο μεγαλύτερης αξίας καλείται η αστυνομία, αναφέρουν χαρακτηριστικά. "Στις περισσότερες περιπτώσεις, όμως, τα κρούσματα σχετίζονται με την ανάγκη επιβίωσης. Παίρνουν ένα κρουασάν, κάτι που καταναλώνεται γρήγορα".

Σημειώνεται ότι οι μικροκλοπές διώκονται κατ’ έγκληση και όχι αυτεπάγγελτα. Σύμφωνα με το άρθρο 377 του Ποινικού Κώδικα, αν η κλοπή ή η υπεξαίρεση έχει αντικείμενο πράγμα ευτελούς αξίας, τιμωρείται με χρηματική ποινή ή με φυλάκιση μέχρι έξι μηνών.

Αν όμως η πράξη τελέστηκε από ανάγκη για άμεση χρήση ή ανάλωση του αντικειμένου της κλοπής ή υπεξαίρεσης, το δικαστήριο μπορεί να κρίνει την πράξη ατιμώρητη.

Με λίγα λόγια, εάν πρόκειται για τρόφιμο μικρής αξίας, το οποίο καταναλωθεί επιτόπου και επιβεβαιωθεί ότι πρόκειται για θέμα επιβίωσης, ο δράστης δεν τιμωρείται.

http://news247.gr

Στα άδυτα του επιβλητικού νέου κέντρου δεδομένων του Facebook που βρίσκεται στη Σουηδία

Στα όρια του Αρκτικού κύκλου, εκεί που ο ποταμός Λουλέ συναντά τον κόλπο Μπόθνια, χαμένο στη μέση του πουθενά βρίσκεται το ολοκαίνουριο κέντρο δεδομένων του Facebook, στο Λουλέο της Σουηδίας.

Δεν πρόκειται για ένα απλό κέντρο δεδομένων, αλλά για το πιο σύγχρονο και αξιόπιστο στον κόσμο, όπως το χαρακτηρίζουν οι υπεύθυνοι του μέσου κοινωνικής δικτύωσης. Μέσα από εκεί θα ρυθμίζονται οι ενέργειες όλων χρηστών του Facebook στον κόσμο. Καταλαβαίνετε για τι όγκο δεδομένων μιλάμε. Οι εγκαταστάσεις θα ηλεκτροδοτούνται 100% από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η χρήση των γεννητριών ασφαλείας έχει μειωθεί στο 70%, ενώ η ψύξη των servers γίνεται μέσω του αρκτικού αέρα.

×

×

×

×

×

iefimerida.gr

Σκέφτομαι να κάνω μια ανανέωση στο blog...

Θέλω τη βοήθειά σας και περιμένω τις ιδέες σας (είτε εδώ,είτε στο facebook,είτε στο dimitrispapadakis91@live.com)

Το άγχος του να γίνει κάποιος αποδεκτός

Οι άνθρωποι επιθυμούν γενικά να γίνονται αποδεκτοί από άλλους ανθρώπους. Επιδιώκουν να...

ανήκουν κάπου. Όπως ένα ζώο πασχίζει για να γίνει αποδεκτό από τα υπόλοιπα της αγέλης, έτσι και ο άνθρωπος «μεταμορφώνεται», προκειμένου να γίνει αποδεκτός σε μία ομάδα-φυσαλίδα.

Τα παραδείγματα πολλά. Εδώ θα ασχοληθούμε όμως με εμάς τους νέους. Ειδικά τώρα το καλοκαίρι η διασκέδαση δίνει και παίρνει. Ποιος από εμάς δεν έχει γλεντήσει μέχρι πρωίας με καλούς φίλους; Δεν έχει ζαλιστεί από το πολύ πιοτό; Όλοι μας πάνω κάτω διασκεδάζουμε ο καθένας με τον τρόπο και τα γούστα του. Όλα καλά μέχρι εδώ! Ωστόσο για πολλούς η διασκέδαση έχει γίνει ανάγκη ζωής, μέσο αποδοχής τους ενός από τους πολλούς, φυσαλίδα.

Έρχεται π.χ. το Σαββατόβραδο: Πολλοί δεν διανοούνται να μην βγουν εκείνη την ημέρα. Βάζουν πάνω τους την τελευταία λέξη της μόδας για να γίνουν αρχικά εμφανισιακά αποδεκτοί. Εννοείται πως ο καθένας οφείλει να ντύνεται μοντέρνα με τα χρώματα της εποχής. Υπάρχει όμως και το «καρακιτσαριό», που παρουσιάζεται με πολλές εκφάνσεις. Στην συνέχεια αφού οι «εξοδούχοι» συναντούν την «αγέλη», από την οποία θέλουν να γίνουν αποδεκτοί, ξεκινούν την αφομοίωση: Πιέζονται για να γελούν με το κάθε «καραγκιοζιλίκι» του ενός και του άλλου ή προσπαθούν να δείξουν ότι και οι ίδιοι είχαν παρόμοιες εμπειρίες με αυτές που συζητιούνται στην παρέα με τις γνωστές σάλτσες που βάζει ο καθένας.

Οι κινήσεις, οι μορφασμοί, ο τρόπος ομιλίας, τα πάντα πρέπει να ταιριάζουν, ώστε ο «υποψήφιος» να γίνει αποδεκτός από την «αγέλη». Το σημαντικότερο βέβαια στον κόσμο της νύχτας, η υπέρτατη ίσως προϋπόθεση για να γίνει κάποιος συμπαθής στην φυσαλίδα, είναι οι «σπουδαίες» γνωριμίες. «Ξέρω τον τάδε πορτιέρη, και εδώ μπορούμε να μπούμε τζαμπέ, να μας κεράσουν σέικερ, σφηνάκια κτλ.».

Όλοι μας λίγο-πολύ έχουμε περάσει ή βρισκόμαστε στην συγκεκριμένη φυσαλίδα, η οποία, όπως όλες οι άλλες, περιορίζει και υποτιμά τον νου του ανθρώπου. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, τα παραπάνω αποτελούν βλακείες, ψεύτικες και πρόσκαιρες καταστάσεις. Τα πάντα βέβαια είναι εμπειρίες, αρκεί να αντιληφθούμε έγκαιρα την υπέρμετρη σημασία που δίνουμε σε σχέση με την αποδοχή μας από τέτοιου είδους νοοτροπίες.

Άπαξ και δεν το αντιληφθούμε έγκαιρα, τότε θα γεράσουμε σε αυτόν τον τρόπο σκέψης. Πόσοι μεγαλύτεροι δεν συνεχίζουν ακόμα τον αγώνα αυτόν της αποδοχής; Προσπαθούν μάλιστα να μοιάζουν στους νέους για να ξεγελούν τον χρόνο, ο οποίος όμως είναι αμείλικτος. Μένουν στο μυαλό παιδιά, ενώ έχουν γεράσει στην καρδιά. Η σωστή φόρμουλα απαιτεί όμως το αντίστροφο.

Στις παρέες, στην δουλειά, στην σχολή να γίνετε αποδεκτοί, επειδή είστε ο εαυτός σας. Παράλληλα να φέρεστε στους άλλους, όπως θα θέλατε να σας φέρονται σε παρόμοιες περιστάσεις. Μην σας ανησυχεί τι θα πει η μάζα, η οποία άγεται και φέρεται.

Οι εποχές για πρίγκιπες θα τελειώσουν απότομα, οι φυσαλίδες θα σκάσουν και τότε όλοι θα θέλουν να γίνουν πλέον αποδεκτοί από το παγκόσμιο κράτος για να μην χάσουν την βολή τους. Όλοι εκτός από τους ελεύθερους στον νου ανθρώπους, οι οποίοι θα έχουν γίνει αποδεκτοί εκεί που πρέπει, θα μιλήσουν όποτε πρέπει και σ’ αυτούς που πρέπει.

katohika.gr