Πώς οι μαθητές του δημοτικού αντιλαμβάνονται την οικονομική κρίση

Τις δικές τους απαντήσεις για την οικονομική κρίση και την επίλυσή της έδωσαν μαθητές της Ε΄ και ΣΤ΄ τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμαριάς της Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο μιας πρωτοβουλίας του Συλλόγου των Γονέων και Κηδεμόνων, λίγο πριν το κλείσιμο των σχολείων.

Τα παιδιά, είτε με ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό, είτε με ένα περιγραφικό ή «τεχνικό» τρόπο κατέγραψαν τις σκέψεις τους, δίνοντας –άλλοτε με μια εντυπωσιακή αυστηρότητα, τόλμη και φαντασία και άλλοτε με ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο– θέσεις που προκαλούν τουλάχιστον το ενδιαφέρον.

Στην άσκηση αυτή έλαβαν μέρος, όσα παιδιά και γονείς το επιθυμούσαν. Ακολουθούν οι θέσεις-προτάσεις με το πιο δυνατό νόημα σε κάθε έκθεση, όλων των παιδιών που συμμετείχαν.

Να λοιπόν μερικές ενδεικτικές απαντήσεις:

Χρήστος Σ.: «Την οικονομική κρίση τη συναντάμε κάθε μέρα στη ζωή μας. Κάθε μέρα βλέπουμε άστεγους. Μερικοί από αυτούς είχαν μια δουλειά και ένα σπίτι. Όταν τους απέλυσαν δεν είχαν να πληρώσουν φόρους και δάνεια και γι' αυτό τους πήραν το σπίτι...»


Γιάννης Χ .: «Όσο για το ποιος έφταιξε που φθάσαμε σε αυτό το σημείο, νομίζω ότι είναι οι λανθασμένες αποφάσεις των ίδιων μας των εαυτών. Τα προηγούμενα χρόνια ξοδεύαμε χρήματα για ανούσιους λόγους και κανείς δε σκεφτόταν ότι κάποτε θα φθάναμε σε «αδιέξοδο»...

Κυριακή Μ.: «Η οικονομική κρίση πολλές φορές δεν πάει μόνη της. «Συνοδεύεται» και από την ηθική αλλά και από την κοινωνική κρίση. Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να κόβουν τους μισθούς και τις συντάξεις από αυτούς που παίρνουν μεγάλους μισθούς και συντάξεις και όχι από αυτούς τους ανθρώπους που δουλεύουν σαν τα σκυλιά... Τα παιδία νιώθουν άσχημα και νομίζουν ότι φταίνε αυτά».

Χαράλαμπος Π.: «Λοιπόν, αυτά που πρέπει να κάνουμε είναι να μην σπαταλάμε χρήματα για πράγματα που επιθυμούμε, παρά μόνο για τα αναγκαία. Δε χρειάζεται να ζητάμε τα πάντα. Να προσπαθούμε να μη θέλουμε όλο και περισσότερα για να μην φέρνουμε τους γονείς μας σε δύσκολη θέση...Όλοι να είμαστε χαρούμενοι και αισιόδοξοι, ότι κάποτε θα φύγουμε από την οικονομική κρίση».

Δημήτρης Χ.: «Σήμερα για την κρίση φταίνε οι ανεξέλεγκτές δαπάνες, τα υπερβολικά δάνεια και ιδίως οι πολιτικοί, που τα προκάλεσαν... Η οικονομική κρίση μου προκαλεί μαύρα λυπητερά συναισθήματα. Εάν ζωγράφιζα ένα πίνακα με τα συναισθήματά μου, θα τον έβαφα μαύρο... Εκεί θα ζωγράφιζα επίσης έναν άστεγο άνθρωπο να ζητιανεύει και να κλαίει».

Στέλλα Κ. «Η οικονομική κρίση... είναι μια αλυσίδα που εάν σπάσει ο ένας κρίκος θα σπάσουν και οι υπόλοιποι... Το κράτος αυξάνει τους φόρους για περισσότερα έσοδα, με αποτέλεσμα οι πολίτες να αδυνατούν να τους πληρώσουν. Έτσι το κράτος δεν έχει αρκετά έσοδα...Το κράτος δεν έχει χρήματα να δώσει στους δανειστές κι έτσι αναγκάζεται να μειώσει μισθούς και συντάξεις. Όλα αυτά είναι μια αλυσίδα που σπάει σιγά-σιγά, κρίκος-κρίκος»

iefimerida.gr

Υ.Γ. Αν πράγματι τα λένε παιδάκια του δημοτικού αυτά,τότε υπάρχει ελπίδα.Αρκεί βέβαια να σκέφτονται έτσι και όταν μεγαλώσουν,γιατί όταν (και όσο) μεγαλώνεις αρχίζουν κι αλλάζουν πολλά...